ONUR DA KİM!

Bizler tarih boyunca onursuz yetiştirildi En kötüye her zaman hazır edildi.

Çocuktuk. Oynamak yerine hizmet ettik. Doğru ya bunun için yaratıldık (!)

Gençtik okutulmadık. Namus bizim üzerimizeydi. Karalanmak bize kolaydı.

Evlendik. Dayak yedik. Ama gerçekten dayağı bilerek yuttuk. Kimse görmedi ya da görmedi zannettik. Unutuldu bildik, hal bu ki biz hiç unutmadık!

Peki, unutmadıklarımız unutulmuş olur mu?(!)

Aldatıldık. Kısmımız ne yapardı?

Yıkmak günah mıydı?

Arkadaki ufaklar ne olacak!

O zaman bakışlarınız ve fısıltılarınız nedendi?

Susmak her zaman bizim işimizdi. İyi olduğumuzdu.

Ama hep konuşmak ve soru sormakla yadırganmak niye!

Kapı artlarından sorgulandık. Ama biz soruları hiç duymadık. Sorular hiç sahibine sorulmadı.

Ama Sahibi yerine hep cevaplandı.

Bir oda içerisinde aydınlık hayali ile yaşandı çoğu zaman. Kim bilebilirdi ki hayallerimizdeki bizi?

Kim bilebilirdi yalnızlıkla aramızdaki hayali?

Hal bu ki rüzgâr anlatırdı, fısıltıları ve soruları bir bir ve cevaplatarak!

Hayat zaten zorken,

Sessizliğim ardından,

Tutunmak için çabalarken,

Yıkmak için bu gayretler kime!



.